Noordwaarts

De volgende ochtend zien we in het licht pas goed hoe leuk deze camping is, overal zijn kleine versierseltjes aangebracht en het is heel sfeervol. Wij gaan helaas wel alweer weg, want er is nog maar weinig tijd over en we willen nog iets zien van het Northland, het gebied ten noorden van Auckland.

We rijden eerst door het dorpje Thames en als we daar een leuk park zien besluiten we even te gaan relaxen. We lezen allebei lekker ons boekje in de zon en als het tijd wordt om te lunchen doen we dat ook nog daar. En daarna blijven we lekker zitten en lezen nog wat meer. Het is heerlijk. Pas rond drieën gaan we weer verder. We willen vandaag door Auckland rijden en dan ten noorden van Auckland een camp site opzoeken. We hebben er niet zo lang over nagedacht dat we door ons geluiwammes nu in de spits terecht komen. Ook voorbij Auckland blijft het heel druk, er zitten veel (chique) buitenwijken aan de noordkant. Door de drukte en de files doen we veel langer over de rit dan gepland en pas na zessen komen we aan in het Shakespear Regional Park, waar volgens de Lonely Planet een campsite zou moeten zijn. Die is er ook, alleen blijkt dat je had moeten reserveren. Dat stond dan weer niet in de Lonely Planet. We rijden nog langs het kantoortje maar er is niemand meer en er staat een bordje met 'campsite full'. Helaas pindakaas. We stappen weer in onze Betsy en rijden dan maar weer verder. Via de telefoon zoeken we een andere camping uit een stukje verderop. Deze zit middenin een chique wijk dus we verwachten een hoge prijs, maar het blijkt mee te vallen: 32 dollar. We hebben inmiddels vreselijke honger en maken dus snel eten. Annet maakt couscous en Johan heeft worstjes gekocht voor erbij. Maar na het eten van de worstjes zit hij vol en past er geen couscous meer bij. We drinken buiten nog een glaasje rode wijn, maar worden al gauw gek van de mugjes en vluchten ons busje in.

De volgende ochtend rijden we verder naar het noorden. We stoppen in Warkworth voor boodschappen en tanken en rijden dan verder naar Goat Island Marine Reserve. Hier huren we snorkels en een 'Shortie' wetsuit en hiermee gewapend gaan we de zee in. Meteen zien we een behoorlijk grote vis met blauwe stippen, dat belooft wat. Het strand is heel rotsig en stenig en eerst worstelen we wat om in zee te komen met flippers en al. Maar zodra we kunnen zwemmen gaat het goed. We kijken natuurlijk meteen onder water en zien daar helemaal niks, het water is hartstikke troebel. We zwemmen een stukje uit de kust maar in eerste instantie wordt het niet veel beter en blijft het bij de ene vis aan het begin. We balen een beetje, maar zwemmen toch nog een stukje verder. Na een poosje wordt het water helderder en beginnen we vissen te spotten. We zien nog veel meer van de vissen met blauwe stippen, en sommige zijn gigantisch, wel 80 cm. Er zijn ook onopvallende bodemvissen en gele vissen en nog meer soorten. Het is niet zo'n bonte verzameling vissen als Johan zich had voorgesteld, maar het is toch leuk. En met de wetsuits houdt zelfs Johan het een poosje uit in het koude zeewater. Als we genoeg hebben, moeten we echter nog best een stukje terugzwemmen naar het strand en als we daar eindelijk zijn zit Johan toch te klappertanden. Gelukkig schijnt de zon heel hard en zijn we zo weer opgewarmd.

We slapen die nacht in Uretiti, op een DOC campsite. Deze is niet zo goedkoop als anders, 22 dollar voor een kampeerplek met water en wc, maar zonder douches. Maar het is wel een mooie plek met een strand vlakbij. We eten maiskolven en aardappelkoekjes, lekker afkluiven.

De volgende dag zoeken we het strand op, wat een naaktstrand blijkt te zijn. De Lonely Planet hintte er al naar en de regel: 'no nudity on the campsite' zagen we ook voor het eerst hier. Maar op het strand mag het en we laten dan ook lekker onze billen bruinen. Tegen de middag vertrekken we, nadat Annet eerst nog met het thuisfront gebeld heeft. We rijden naar de Bay of Islands, wat, zoals de naam al aangeeft, een baai vol met eilanden is. Het schijnt daar supermooi te zijn dus dat willen we wel zien. Daar aangekomen zien we op het strand een fish&chips standje en Johan scoort meteen een frietje. Hij vindt ze maar zozo, maar Annet pikt ook een frietje mee en die vindt ze wel lekker. We zijn naar het stadje Paihia gereden en na de lunch lopen we nog een rondje. We shoppen wat in de plaatselijke souvenirwinkeltjes en er is een kunstmarkt gaande. Het is een gezellig stadje en het strand is mooi en de zee is blauw. Goed toeven daar dus. Maar we vinden het nou ook weer niet de mooiste plek van Nieuw Zeeland.

Onze eindbestemming die dag ligt echter verder naar het westen, bij de Waipoua Forest. In dit bos groeien Kauri bomen. Deze bomen worden heel groot en dik en ooit was het hele Northland begroeid met deze bomen. Maar doordat ze zo gigantisch zijn en heel recht groeien, zijn er veel gekapt. We bekijken de grootste nog levende Kauri boom, Tane Muhata (the Lord of the Forest). Deze is 4,4 meter in diameter, 18 meter hoog en bij benadering 2000 jaar oud. Het is een indrukwekkende boom en het is onmogelijk om een foto te maken die de boom recht doet. Even verderop zijn er wandelingen naar andere hele grote Kauri bomen, maar het is al laat dus we besluiten die morgen te lopen en rijden 14 km verder naar de campsite. De weg is echter extreem bochtig dwars door het oerwoud en het gaat dus niet zo snel. Maar we hebben niet echt haast en de weg is prachtig, dus dat geeft niks.

De camping heeft helemaal het systeem van een DOC camping, briefje invullen, geld in een envelopje, tagje aan je auto hangen, maar het is een gewone camping. We hebben een plekje uitgezocht vlak bij een picknicktafel en zitten daar heerlijk in het zonnetje. We trekken een fles wijn open en pakken een zak chips. Daarna is de honger van Annet wel gestild, alleen nog een toetje: creamed rice met rozijntjes en een scheutje rum. Johan heeft meer honger en maakt om half tien nog een beetje pasta met courgette en witte saus.

De volgende ochtend rijden we het leuke slingerpaadje door de jungle weer helemaal terug om de wandeling naar de Kauri bomen te gaan doen. Gisterenavond waren we ook op deze parkeerplaats, maar nu staat er ineens een autootje met een meneer erin en een bordje ervoor: 'Secure parking $2'. Nou ja, het is niet echt veel, maar betaald parkeren midden in het bos is wel een beetje gek. Aan het begin van de wandeling moet je je schoenen helemaal afvegen en afspuiten met desinfectant omdat de wortels van de Kauri bomen gevoelig zijn voor schimmel. We lopen eerst naar de Four Sisters, vier Kauri bomen die bij de wortels met elkaar vergroeid zijn. Maar die zijn niet zo heel groot en wij vinden het niet zo indrukwekkend. We lopen door naar Te Matua Ngahere (The Father of the Forest). Deze boom is iets minder hoog dan de grootste Kauri, maar wel dikker, maar liefst 16,41 meter omtrek. Naar schatting is deze boom tussen de 2500 en 3000 jaar oud. Onvoorstelbaar dat die boom er al zo lang staat.

Voor de rest van deze dag hebben we een lange rit op het programma staan, ruim 250 kilometer. We rijden helemaal terug naar Piha, een plaatsje vlak bij Auckland. Hier blijven we twee dagen staan om nog even te relaxen voordat we Betsy weer in moeten leveren in Auckland. We staan op een simpele maar prima camping vlak bij het strand. Het is heerlijk weer en we eten een zomerse pastasalade met rosé erbij.

De volgende dag slapen we uit en we relaxen daarna een beetje met een boekje. Nadat we het zo een beetje uitgesteld hebben, beginnen we toch maar met opruimen. Alle rotzooi die we de afgelopen twee maanden verzameld hebben, ligt door het busje verspreid en we zoeken alles uit en pakken het in of gooien het weg. Er ontstaan drie stapels: weggeven bij Escape (alle handige dingen die we onderweg gekocht hebben kan iemand anders dan gebruiken), eten om weg te geven bij het hostel (er blijft altijd nog wel wat over) en dingen die we zelf nog gaan gebruiken de komende dagen. Het zijn allemaal best grote stapels..

In de middag zijn we het opruimen zat en willen we het strand nog gaan bekijken. Het is beroemd om zijn zwarte zand (heel mooi) en de woeste zee (ook heel mooi). We zijn verschillende malen gewaarschuwd dat je alleen tussen de vlaggen mag zwemmen omdat de zee erg gevaarlijk is. Op het strand blijken deze vlaggen slechts 20 meter uit elkaar te staan. Maar er zit inderdaad een strandwacht in een wagentje de boel in de gaten te houden. Wij gaan niet zwemmen maar wel lekker pootje baden. Het zand schittert heel mooi en is heel lekker zacht aan de voeten. De golven zijn heel wispelturig, soms lopen we droog en soms komt het water ineens bijna tot de knieën. Het is een lekkere wandeling en halverwege gaan we nog even zonnen, nu het nog kan.

's Avonds maken we een gekke knol klaar. Deze hebben we een poosje geleden al gekocht, omdat hij er zo gek uitzag, maar nog niet opgegeten. Helaas zijn we inmiddels ook vergeten hoe die heet en hebben we ook geen idee hoe we hem klaar moeten maken. Johan kookt de knol, daarna smaakt ie zoals we ons voorstellen dat behangplaksel smaakt. We besluiten hem dan maar te bakken en dit verbetert de smaak, het proeft nu een beetje naar gebakken aardappel. Die we ook erbij hadden trouwens. Dus uiteindelijk aten we gebakken aardappel, gebakken knol die proeft naar gebakken aardappel en een beetje broccoli. Niet echt ons beste eten tot nu toe, maar ach.

De volgende ochtend pakken we nog verder in, er zijn altijd nog dingen die nog niet eerder ingepakt konden worden. Ook maken we het busje een beetje schoon. Het is maar een klein stukje rijden naar Auckland, maar het is behoorlijk druk en het is een ingewikkelde wirwar van straten. Gelukkig hebben we navigatie en Johan chauffeurt ons heel netjes naar het hostel. Daar laden we de meeste van onze troep uit (best veel). Dwars door het centrum rijden we het laatste stukje voordat we onze Betsy weer achterlaten bij Escape. Het voelt een beetje alsof de vakantie nu al voorbij is, ook al hebben we nog anderhalve dag. We lopen terug naar het hostel en worden weer eraan herinnerd dat de straten in Auckland heel steil zijn. Onderweg kopen we een watermeloen die we heerlijk opsmikkelen. De rest van de middag besteden we aan blog schrijven en lezen. Johan wil namelijk zijn boek uitlezen voordat we op het vliegtuig stappen.