Relaxen in Pelorus Bridge
Door: Johan
Blijf op de hoogte en volg Johan en Annet
21 December 2013 | Nieuw Zeeland, Canvastown
We rijden over de Queen Charlotte Drive en willen een stukje van het Queen Charlotte Track lopen. Het hele track duurt drie tot vijf dagen om te lopen, maar voor ons is een uurtje of twee, drie ook wel genoeg. Het is lunchtijd eer we in de buurt van het track aangekomen zijn, dus we parkeren de bus even naast een aanlegsteiger en warmen het restant van de pompoensoep op. Met onze benen bungelend over de rand van de steiger en met uitzicht over een blauwgroene zee eten we ons soepje. Dat smaakt nog steeds prima en een kwartiertje later zitten we goed vol. Het Queen Charlotte Track is nog een klein stukje verder rijden, maar even later zijn we dan eindelijk aan het wandelen. Het is stralend weer en je kunt af en toe door de bomen heen genieten van het wijdse uitzicht over de vele baaitjes en de groene heuvels er omheen. Aan het eind van onze wandeling zit een uitzichtpunt, waar het uitzicht nog net wat mooier is. Behalve om foto's te maken is het ook een geschikt punt om eindelijk weer eens een blogje te uploaden. Annet houdt haar telefoon in de hoogte op een plek waar de verbinding goed is, terwijl Johan via de tablet snel een al klaarstaand blog uploadt. We genieten nog even van het uitzicht en wandelen dan weer rustigaan naar beneden.
Als we bijna weer bij ons busje zijn, is er nog een zijpaadje dat naar 'Mistletoe Bay' leidt. Die wandeling zou ook niet heel lang moeten zijn, dus die plakken we er ook nog even achteraan. Het blijkt een heel woest, jungle-achtig paadje, maar er staan ook her en der bordjes naast bomen, zodat je kunt zien hoe de verschillende bomen heten. Waarom de baai 'Mistletoe Bay' heet, is ons een raadsel, want mistletoe is nou net een plant die we daar niet zien. De wandeling zou in een rondje moeten lopen, maar we klooien in de baai wat aan om de terugweg te vinden. Net voor we dan maar gewoon via de weg terug willen lopen, vinden we dan toch achter een grasveldje het paadje van de terugweg. Mooi, want in een rondje lopen vinden we allebei toch net iets leuker dan dezelfde weg terug.
Even later zitten we weer in ons busje en rijden over de kronkelweg terug naar de highway. Johan rijdt en ondanks dat die er toch best de vaart in houdt, zit er toch af en toe een auto van waarschijnlijk een 'local' achter ons. Het is dan een kwestie van een plekje langs de weg zoeken waar je even kunt stoppen. De local kan je dan voorbij en de meesten geven dan een korte 'toet' als blijk van waardering.
Op de highway kunnen we weer de maximumsnelheid van 100 km/h rijden en schieten de kilometers weer wat harder op.
We rijden naar Pelorus Bridge, waar weer een Department of Conservation (DOC) camping is. Dit is er één van 12 dollar per persoon en hier hebben ze warme douches. Het is een hele mooie rustige camping aan de rivier. Helaas hebben ze geen wasmachines, terwijl we onderhand door onze schone kleren heen beginnen te raken. Maar de douches, toiletten en de keuken zien er prachtig uit. We eten weer aardappelkoekjes en hebben er broccoli bij. Als slaatje eten we er geraspte wortels met mayonaise bij. Het smaakt allemaal weer prima. We proberen na het eten nog even buiten te zitten, maar de kuitenbijtervliegjes blijken het hier niet bij kuiten te houden. We klappen dus het bed in ons busje maar even opzij en even later zitten we warm en bijtvliegjesvrij in ons busje, met op tafel ons kerstboompje. Het is inmiddels donker, en af en toe wijst iemand die buiten langs loopt naar ons. Ons kerstboompje wordt alom goedgekeurd. 's Avonds zit in het toiletgebouw aan de herenkant een grote onhandige tor met enorme voelsprieten. Johan wil hem buiten zetten en pakt hem op. Meteen begint de tor fanatiek met zijn vrij grote, goed zichtbare kaken te proberen wat de beste plek van Johans hand is om in de bijten. Op zich lukt het de tor niet om echt te bijten, maar Johan besluit niet af te wachten of het de tor zal lukken en schudt de tor van zijn hand. De tor buitelt door de lucht en komt onderste boven op de grond, die nat is. Onhandig als hij is, lukt het de tor niet om weer overeind te komen en de tor blijft spartelen. Met het ministatiefje dat meestal in zijn zak zit, hengelt Johan de tor omhoog (de tor probeert meteen of ie dan misschien in dat statiefje kan bijten) en zwiept hem het wc-gebouw uit.
's Ochtends beginnen we zo rond de check-out tijd van 10:00h pas met opstaan. We willen in de buurt nog een wandeling doen en we willen kijken of we op de rivier kunnen kanoën. Al met al genoeg te doen, dus we besluiten een dagje extra te blijven. We ontbijten aan een houten tafel met havermoutpap van het laatste restje melk. Ineens voelt Johan iets bij zijn voet. Er zit weer zo'n grote tor. Even verderop zit een reusachtige cicade. Beiden gaan natuurlijk meteen op de foto. De tor begint de houten tafel op te klimmen en loopt in een spinnenweb. De tor klungelt daar wat aan en kukelt naar beneden en breekt zijn rechtervoelspriet. Vervolgens loopt de tor een kwartier lang rondjes onder de tafel en niet veel later ligt de tor roerloos ondersteboven. Johan pakt hem weer op en loopt ermee naar de caretaker, die net met een karretje kalklijnen aan het trekken is om de verschillende kampeerplekjes af te bakenen. 'Careful, they'll bite you', zegt de man, maar hij maakt een grapje. Ze willen wel, maar echt bijten kunnen ze je niet. Het zijn waardelozen vliegers. Dat was Johan al opgevallen ja. De larven van deze tor heten hoohoo-bugs of zoiets en zouden naar pindakaas smaken. Zeggen ze, want zelf heeft de man nog weinig zin gehad om dat uit te proberen. Het is ongeveer volle maan en kennelijk beginnen dan allerlei insecten dingen te doen.
Overal om ons heen is het een immens kabaal van tsjirpende cicades. Dat hoorden we gisterenavond nog niet. Even later zien we dat de wielen van ons busje vol zitten met lege coconnetjes van cicades. De larven daarvan moeten de afgelopen nacht daarop geklommen zijn en kennelijk verpoppen ze dan binnen een paar uur. Daar zullen we komende nacht eens op letten.
We lopen naar de receptie en vragen naar kano's. Eigenlijk zijn alle tours 'guided' en bovendien hartstikke duur. In beide hebben we eigenlijk weinig zin. Wel kun je van de mensen van de camping een oude tractor binnenband lenen. Dat is gratis, omdat het dan je eigen risico is, als er iets gebeurt. Dat vinden we prima en tien minuten later lopen we allebei met een grote tractor binnenband over onze schouders naar ons busje. Zwembroek/pak aan en een stukje stroomopwaarts naar de oever van de rivier. Eerst moeten we nog 'door', want de zon is wel warm, maar het water is dat niet. Annet plonst er zo in. Johan klimt heel ambitieus wat rotsen op, met de intentie er van wat hoger in één keer in te plonsen. Hij bedenkt zich en probeert het nog eens van wat lager. "I've made a huge mistake", is de quote die hem wel van toepassing lijkt. Eén... Twee... e.... Drie... Pi... Eindelijk klinkt dan toch de tweede plons. Het water is precies zo koud als het aan Johans tenen leek. Dobberend in onze banden doen we de 'barrelscene' uit de Hobbit dunnetjes over. Leuk, want dit is exact de lokatie waar die scène is opgenomen. Een paar honderd meter klimmen we weer uit het water. Annet wil nog een keer, maar Johan klappertandt inmiddels en vindt het welletjes, dus terwijl Johan naar het busje loopt, zich aankleedt en zijn fototoestel pakt, loopt Annet weer naar het beginpunt en dobbert nog een keer per band stroomafwaarts. Mooi, want anders hadden we helemaal geen foto's van dit gebeuren.
We eten even wat boterhammen en doen dan een wandeling. Onze wandeling omvat twee watervallen, maar die blijken weinig spectaculair bij gebrek aan water. Het zijn meer rotspartijen, waar een pisstraaltje water afloopt, maar ach, de wandeling is toch wel mooi. Wel staan overal vallen met enge klemmen, bedoeld voor possums en hermelijnen, die een bedreiging vormen voor alle inheemse vogeltjes.
Voor het avondeten willen eigenlijk het café'tje van de camping proberen, maar dat blijkt om half zes al gesloten. Dus rijden we 10 km naar Canvastown. Het is echter zaterdagavond, dus het is nogal druk in de lokale pub, want heel Canvastown en omgeving zit daar en meer dan een bak frieten kunnen ze ons op korte termijn niet serveren. Ook goed. Prinsheerlijk zitten we even later op een houten bankje buiten de pub te knabbelen aan een bak frieten. Annet een cidertje, Johan een cola. Als de friet op is, is de wachttijd voor echt eten nog steeds een half uur, dus rijden we maar weer naar de camping en eten daar nog wat blikvoer en een restantje wortels.
's Avonds controleert Johan een boomstam die volzat met cicade cocons en inderdaad, er zitten nieuwe larves op. Elke tien minuten controleert Johan en maakt foto's van cicades in verschillende stadia van verpopping. Het is een prettige gebeurtenis om te aanschouwen, want het is steeds anders. Het is een hele bevalling. Eerst scheurt het borststuk open en hangt de cicade steeds verder ondersteboven, maar als de vleugels eenmaal vrij hangen, kruipt de cicade weer rechtop en pompt zijn vleugels op. De cicade heeft werkelijk alle kleuren van de regenboog, als je er goed van dichtbij naar kijkt. Leuk foto materiaal.
Na een uur is de grootste metamorphose wel voorbij en besluiten we nog even het oerwoudpaadje van receptie naar ons busje bij nacht te checken. Zoals we al hoopten, zitten er inderdaad glimwormen in het bos langs het paadje en ook al willen we eigenlijk wel slapen, zit Johan nog een half uur van dichtbij lange-sluitertijdfoto's te maken van de glimwormen. Good things (mooie foto's) come to those who wait. Als we teruglopen naar ons busje, horen we geritsel in de cicadeboom ernaast. Er zit een possum in. Weer eentje voor ons foto archief. Dit schattige, pluizige beestje is dus één van de 'pests' waar al die nare vallen voor bedoeld zijn.
De volgende dag rijden we even na check-out tijd, zo rond 11:00h, met ons busje weer de highway op. Het eerste wat we tegen komen, midden op de highway, is de Pelorus bridge, die maar één auto breed is. Gelukkig komt er net niks aan.
Meer in een volgend blog. Af en toe, als het internet even wat beter is, uploaden we foto's die horen bij eerdere blogs. Kijk dus ook zo nu en dan bij oudere blogs.
-
24 December 2013 - 09:57
Eva:
Nou, ik ben zeer benieuwd naar de foto's! Volgens mij ben ik zo'n grote tor ook wel eens tegengekomen maar possums heb ik alleen dood langs de kant van de weg mogen aanschouwen. Geniet er maar van, hier stormt het alweer! Fijne kerst! -
24 December 2013 - 10:58
Els:
Wat een leuk verhaal weer, je bent een onvermoed schrijverstalent Johan!
Alvast een hele mooie kerst, down under!
Liefs Els -
24 December 2013 - 19:50
Ernst Horsman:
Wat bijzonder dat wij jullie avonturen op 18.000 km afstand zo precies kunnen volgen.
Vooral de foto's geven een prachtige aanvulling op jullie verslagen. Zo te zien is het daar super mooi. Nooit van een possum gehoord overigens en ook een glimworm had ik nog nooit gezien.
Geniet maar lekker van deze bijzondere vakantie, want als jullie straks weer thuis zijn, moeten jullie weer voor dag en dauw het bed uit !
Liefs Ernst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley