Leisure in Levin

Vanuit Stratford willen we langzaamaan richting Wellington afzakken. Het plan is om nog een keer een goedkope of gratis DOC camping op te zoeken. Het 'Department Of Conservation' beheert een aantal eenvoudige campings. De meest eenvoudige zijn alleen voorzien van een gat in de grond met een toiletpot erop en daar een wc-hokje omheen, maar daar mag je dan ook gratis staan. De camping in Piropiro was er zo een. Water moet je dan uit de beek halen, als je die kan vinden. Een klein beetje meer luxe is een waterkraantje, waar ongefilterd water uit komt waarvan aangeraden wordt om het nog wel even te koken voor je het opdrinkt. Dan kost het 6 dollar per persoon. Nog een beetje duurder is de 12 dollar pp versie, maar dan heb je ook een warme douche.
Wij hebben een fikse, gevulde watertank aan boord, compleet met handpomp, gootsteen en afvoer onder het busje, dus wij redden ons prima op een gratis camping. Dan douchen we wel een dagje niet. Ons doel voor deze dag is dus een gratis camping even voorbij Levin.

Het rijden schiet wat meer op, want hier ligt een niet al te kronkelige snelweg en na niet al te lange tijd zijn we in het stadje W(h)anganui. De inwoners hebben na wat gesteggel over de spelling van de naam besloten dat zowel met als zonder 'h' goed is. Het was ons al eerder opgevallen dat Nieuw Zeelanders soms wat tijd teveel hebben.
In Wanganui zitten nogal veel kunstgerelateerde zaken. The School of Beauty, nog een soort kunstacademie, gallerie'tjes, enzovoorts. Wij lopen eerst maar naar de i-Site. De Nieuw Zeelandse VVV. Daar blijkt gratis wifi, dus wij zijn meteen een uur zoet met het lezen van mail en updaten van de waarbenjij.nu website. Dan besluiten we buiten, aan het water, op een bankje te lunchen. We halen even het busje van zijn parkeerplek en parkeren even aan het water. Toevallig staan we naast een ander Escape busje, maar tot nu toe zijn andere Escape busjes steeds lelijker dan het onze, dus we zijn tevreden. We eten boterhammen en fruit. Een groepje kinderen van een jaar of 12 komt met een begeleider langs. Ze doen een 'photo scavenger hunt'. Ze hebben een lijst met opdrachten en elke opdracht bestaat uit het maken van een specifiek soort foto, waar ze dan punten voor krijgen. Ze vragen een 'piggyback ride' aan de jongen van het backpackerstel van het andere Escape busje. Die werkt enthousiast mee en neemt de begeleidster op zijn rug en terwijl iemand een foto maakt, roept een van de jongens 'Throw her in, throw her in!', doelend op het water. Dat verzoek wordt genegeerd. Aan ons vragen ze een 'bellyshake': houd je handen op je buik en schud ermee. Johan schuift Annet naar voren, die braaf voor de foto poseert. We worden hartelijk bedankt.
Naast ons plekje aan het water staat een soort loods, met een tram erin. Die is gratis te bekijken, dus bekijken we die. Het blijkt een vrijwilligersproject. Een al gehaald doel is het restaureren van de tram. Die ziet er piekfijn uit. Een tweede doel is het aanleggen van wat koperen leiding, zodat de tram de 200 m kan afleggen naar de 'steampaddler', de raderboot die even verderop van de bodem van de rivier opgedoken is. Het uiteindelijke doel is dat de tram weer echt als vervoermiddel in het stadje ingezet kan worden. We vinden het een mooi plan en gooien daarom maar 2 dollar ter ondersteuning in de donatiebox. De man die daar aan het werk is, vraagt of we de glasblazerij al gezien hebben. Nee, nog niet. Die is ook gratis, dus even later lopen we richting de kant die de man ons wees. Halverwege de route staat een enigszins ontstemde, maar werkende piano buiten. Annet speelt een deuntje. We vinden we glasblazerij niet direct, maar na het omlopen van een blokje zien we dan toch de glasblazerij. Binnen kun je over een ballustrade een glasblazer aan het werk zien. Johan vindt dat het groepsuitje van de vakgroep ook eens naar een glasblazer zou moeten gaan.
Dan lopen we nog even naar een groente- en fruitschuur, gerund door een Aziatische immigrant. Er wordt redelijk geprijsde, goede groente en fruit aangeboden, maar ook heel goedkope, bijna verlepte. In een zak met tien bollen knoflook kruipen overal zwarte luisjes. 'Very cheap', zegt de man. Dat is waar: de hele zak kost maar een dollar en waarschijnlijk zitten de luisjes alleen aan de buitenkant van de bollen en zijn de teentjes verder prima. Wij hebben echter nog negen bollen knoflook over van de vorige zak, dus wij slaan toch even over. We kopen we een flinke tas vol radijzen, bananen, bloemkool, abrikozen, appels en meer. Ook kopen we een pompoentje, zodat we een keer pompoensoep kunnen eten als avondeten. Alles bij elkaar zijn we net iets meer dan 20 dollar kwijt. De man vraagt of we uit Duitslands komen. Geen slechte gok, want het stikt hier om de een of andere reden overal van de Duitsers. In een lijstje van populaire blogs op waarbenjij.nu staat Australië bovenaan. Kennelijk gaan Nederlanders dus vooral naar Australië en Duitsers naar Nieuw Zeeland. En het scheelt ook dat Duitsland gewoon meer dan vier keer zoveel inwoners heeft.

We rijden weer verder naar Levin. Even voorbij Levin slaan we linksaf, een dirtroad op. Bijna aan het begin staat een handgeschreven bordje met 'milk 500m'. De eerstvolgende kilometer zien we echter niks dat op 'milk'-verkoop lijkt en dan zijn we al op onze camping. Er staat één andere auto. Annet installeert zich aan ons campingtafeltje met haar e-reader. Johan gaat nog even met het busje op melk-queeste. Het milk-bordje blijkt scheef te hangen. Je moet linksaf voor de melk. Na ongeveer 500 meter is een boerderij met nogmaals een bordje 'milk'. Er lijkt verder niemand aanwezig, maar er staat een koelkast onder een afdakje. In de koelkast kun je een 2 liter pak ' raw milk' pakken en 5 dollar in een bakje doen. Busje weer omdraaien, terug naar de camping en even later drinkt Johan achter elkaar de eerste liter op van wat qua smaak haast slagroom is. We hebben ergens een rasp gekocht en als avondeten eten we aardappelkoekjes met tijm en rozemarijn. En de bloemkool uit Wanganui erbij als groente. Als toetje koken we custardpudding van de resterende liter melk. Inmiddels zijn meer mensen gearriveerd op de camping en af en toe loopt er iemand naar het wc-hokje. Iedereen die de deur opentrekt, trekt ongeveer hetzelfde vieze gezicht. Eén jongen kijkt even om zich heen of niemand hem ziet en verdwijnt dan áchter het wc-hokje. De camping wc's zijn eigenlijk best schoon, maar qua geur laten ze nog weleens te wensen over.
Overal zitten kuitenbijtervliegjes, dus al snel hebben we lange broek en trui aan. Het koelt ook nog altijd ontzettend af zodra de zon weg is. We drinken prima wijn uit een 2 liter doos en dan is het weer bedtijd.